Dnia 24 stycznia br. o godz. 1500 w czytelni odbyło się kolejne spotkanie w ramach Szkolnego Salonu Poezji przygotowane przez bibliotekę wspólnie z p. Martą Bernadzikiewicz-Stępień. Spotkanie odbyło się w świątecznej scenerii, przy choince i świecach.
Tematem spotkania była poezja świąteczno-zimowa, recytowana przez uczniów kl. Ih, It, IIc, IIt. Uzupełnieniem Salonu Poezji była przygotowana przez bibliotekę wystawka w gablocie na korytarzu pt. ,,Pejzaż zimowy w malarstwie’’, na której przedstawiono reprodukcje obrazów znanych malarzy polskich.
Na Saloniku Poetyckim obecni byli zaproszeni goście: p. dyr. Barbara Brewczyńska, p. Anna Borkowska-Sajduk,
p. Małgorzata Czyż, p. Leokadia Grygierzec.
Spotkanie rozpoczęła p. Marta Bernadzikiewicz-Stępień, dedykując wiersz własnego autorstwa swoim uczniom
Marta Bernadzikiewicz-Stępień
,,Rozmowa z głosem własnego serca w zimowy wieczór”
Zimowy wieczór,
Za oknem śnieg.
Odgłos łamanego opłatka przy wigilijnym stole
I potajemna myśl o tym,
Co w życiu Twoim najcenniejsze
A w myślach Twoich
Jest dom i rodzina, lecz to nie wszystko…
Są jeszcze Oni-Ci, o których myślisz każdego dnia
I nie chodzi tu o lekcje i ich osiągnięcia,
Choć te są bardzo ważne,
Lecz o drobne uśmiechy, życzliwe spojrzenia, dobre słowa.
Bo to nie są obcy ludzie spotkani na chwilę,
Lecz bardzo bliskie osoby, które zostają na zawsze.
I łamiąc opłatek biały
Życzysz sobie w ukryciu:
Nie przestawaj pouczać,
Czasem krzyczeć i ganić,
Ale kochaj tak samo mocno
A nawet jeszcze mocniej tych,
Których jesteś cząstką i którzy
Są cząstką Ciebie
W ten zimowy wieczór myślisz także
O radości i szczęściu,
Które pochodzi nie tylko od bliskich.
Bo przecież dzięki Nim,
Tym pozornie obcym ludziom
Możesz być sobą i realizować własne marzenia,
Możesz być w pełni szczęśliwa.
I za lat kilka
Ta sama sceneria:
Zimowy wieczór,
Za oknem śnieg.
Odgłos łamanego opłatka przy wigilijnym stole
I ta sama myśl o tych, których na co dzień już nie ma,
A którzy są w Twoim sercu,
W dobrych wspomnieniach, w Twojej pamięci.
I na głos własnego serca odpowiadasz
Tylko jedno zadanie ze łzą wzruszenia: UCZNIOWIE MOI DRODZY
